หลักแม่บทของการพัฒนาตน

…ถ้าไม่พัฒนาตน ก็เป็นไปในทางตรงกันข้าม ไม่รู้เข้าใจตัวตนว่าเป็นอนัตตา ก็ยิ่งพัฒนาความยึดมั่นในตัวตน ตัวตนมันก็ขยายพอกพูนออกไป พองออกไป อยู่นานวันเข้าตัวตนของเราก็ยิ่งพองขยายใหญ่ พอขยายใหญ่ก็ยิ่งทุกข์มาก เพราะตัวตนแค่นี้ มันรับกระทบแค่นี้ มันก็ทุกข์แค่นี้ พอนานๆ เข้ามันขยายออกไป ขยายออกไปอยู่กับสิ่งนั้นสิ่งนี้ คือ ถ้าเราอยู่ในโลกไม่เป็น ก็ติดโลก ก็ยึดทุกอย่างในโลก เช่น ของที่เรามี เรายึดทุกอย่าง พอเรายึดอะไร ตัวตนของเราก็ขยายไปอยู่กับมัน สิ่งนั้นก็ผนวกเข้าเป็นตัวตนของเรา…

(Cr. จากหนังสือเรื่อง ” หลักแม่บทของการพัฒนาตน ”
โดย พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต)
พิมพ์ครั้งที่ ๑๓ ธันวาคม ๒๕๔๕ หน้า ๘๗)

ดาวน์โหลด ฉบับเต็มได้ที่
http://www.watnyanaves.net/uploads/File/books/pdf/self_development_essentials.pdf